tokatlarım.bu benim tarzım

ali kırca demişken... pehlivan style!

requiem for ali kırca

2 twiti aşan bir yazı bloga aktarılmalı, twitter'dan silinmeli ki anlam kaçmasın. aklıma bugün şu geldi. ileride bir film yapacak olursam soundtrackini atv haberin kullanmasının kesinkes engellenilmesini istiyorum. he ortada senaryo yok tamam ama öncelikli olarak dikkate alınması gereken konu budur. ne yiğit şarkılar can verdi atv haberin elinde. yann tiersen dinlerken aklıma tümörlü çocuğun dramının gelmesi fln..hoş değil, hayır.

zaten kim masum kalabilmiş demişim ya 2 önceki yazıda. onunla ilgili azil'i okurken bir yere rastladım.gerçi bu yazı masumiyet değil, iyilikle ilgili ama aradaki farkı ben göremiyorum. buyrun yazı:

'' İyilik, ilk öğretilendi. Ancak gerçek değildi. Yaratılması olanaksız eserler gibi, iyilik de bilinen boyutlar dahilinde var olamayacak kadar hayaliydi. Ancak bir yerlerde iyiliğin olduğuna inanan ve defalarca hayalkırıklığına uğramaktan mahvolmuş insanların yersiz çabaları, kendilerini tanımalarını engelliyordu. Savaşlar, ihanetler ve yalanlar insana aitti. Ve pişmanlık ya da komşunun hayatını eleştirmek, iyi olmaya yetmiyordu. Hiçbir şey iyi olmak için yeterli değildi. Çünkü dünya ve insan eti, iyilikten yoksundu. İnsanlık, çizginin diğer tarafındaydı. Ancak iyilik ve kötülüğü ayıran sınıra o kadar yakındı ki, iyiliğin ne olduğunu biliyor, ancak hayata geçiremiyordu. Vicdan kelimesi ve duygusu, sınıra yakın olmaktan kaynaklanan bir sahtelikti. İnsan, iyiliğe yakın olan bir kötüydü. Bu gerçeğin insan tarafından öğrenilmesinin zamanı gelmişti. Erişemeyeceği bir huzuru sürekli arzulamaktan vazgeçmeli ve kendisiyle çelişmekten delirmeye son vermeliydi. Gelişimini engelleyen yüksek amaçlara sahip olmayı bırakmalı ve iyiliğe ulaşmak yerine, içindeki kötülüğü dizginlemeyi öğrenmeliydi. Çünkü her ne kadar yakın olsa da iyilikle arasında asla aşamayacağı bir duvar vardı ve o duvara çarpıp parçalanmaktan vazgeçemiyordu. Her çarpışmada sınırdan daha da uzaklaşıyor ve kötülük topraklarının merkezine yaklaşıyordu. Ne yarattığı dinler ne ahlak ne de yasalar. Hiçbiri işe yaramıyordu. Hatay'a yirmi kilometre uzaklıkta yaşayan Suriyeli, ne kadar Türk'se, insan da o kadar iyiydi. İnsanlık, doğumundan beri dinlediği iyiliğin, masal olduğunu tanıklık etmeli ve gözkapaklarını oturmuş cehaleti savurup uyanmalıydı. .........
İyilik, bütün iletişim araçlarında reklamı yapılan, ancak özel sektöre ait hiçbir stokta bulunmadığı için satılamayan bir üründü. O kadar. İnsanlık gerçekliğinde daha fazla karşılığı yoktu. Kusursuz bir simetriye sahip yüz ve beden kadar, sahip olunabilmesi imkansız ve plastik bir ürün.'' Hakan Günday

oysa ki gitmeni istemezdim ve ben daha bir çok şeyin daha olmamasını isterdim ama dünyam istediklerimden çok istemediklerimle şekillenmekte. hatta artık bir şeyi çok istemek ve umutlanmak istemiyorum çünkü; olmasını çok istediğim şeyler mutlaka hayal kırıklığına uğratıyor beni. günlük hayatının mutluluk seviyesi bünyede manik depresif cücükler varmışcasına hızla değişirken de geleceğe umut bağlamamak olmuyor tabi. ve merak etmekten başka bir şey gelmiyor elimden; acaba o gelecek hiç gelecek mi?

belki de kalp kırmak, kalbinin kırılmasından en çok korkan insanların geliştirdiği bir tür savunma mekanizmasıdır. yani aslında, kalbi kırılan olmamak için kalp kıran olmak... veya aşık olmaktan korkmak. her şey tam yoluna girmişken, birden kendini geri çekmek. diyosun ki, tüm kalbimle bana gelsin istiyorum, geldiğindeyse olanca gücümle ondan kaçıyorum. gerçekten doğru kişi olmadığı için mi, yoksa bahaneler mi üretiyorsun? bi de kendine masum dersin ama zaten kim masum kalabilmiş ki..

'' don't say you want me, don't say you need me, don't say you love me; it's understood.
don't say you're happy, out there without me, i know you can't be cause it's no good.''

düşünceler

hayatımdan nefret etme hakkına sahip miyim? kendimden nefret etmeme de neden olur mu? nefret de garip bir kelimeymiş. adı nefret olan var mıdır acaba? unisex bir isim olabilirdi.

'ekin'

ah sen küçük 'ekin', hep kaybeden oldun

sen vardın sonunda, hem de her seferde

acılar kadını olmak öğretildi

sen yaptın doğruyu, sanki varmış gibi

unut hiç bir film yok, hayatını çeken:

bir sen ve daha sen, seni gözetleyen...

aradığın ikiz çıkmaz, boş, karşına

biz nefes almayız hayal dünyanda

evet, hayat garip, daha ötesi yok

sen sade yaşarsın, garip kurmacandır

unut hiç bir film yok, hayatını çeken:

bir sen ve daha sen, seni gözetleyen...

sendin kaçardın ve hep yakalandın

kır bu kez olsun, insanlık kalmasın

bu kent senin değil, zaten hep burdaydı

yalnızlar şehri diye bir şey olmaz.